HÜZÜNLENDİ YİNE GÖNLÜM

Son zamanlar da nereye gitsem peşimden gelen buhranlar var.Dar koridorlarda zoraki alınan nefes kadar itici ve öylesine ağır bir karanlık....Korkularım vardı hayattan....kokusu hüzün dolu dertlerim yandıkça kavrulan dargınlıklarım vardı benim ve nereye baksam beni yoran dünyalık manzaralar...

Bir fırtına vardı gönlümde mevsimsiz,içimin derinliklerine işlemiş bütün sevgilerimi savuran....nereden geldiği nereye ait olduğu belirsiz,isimsiz....Tek tek koparıyordu mutluluğa dair bunca yıl tek tek biriktirdiklerimi....Vakitsizdi ve de zalim ....kime anlatsam ucundan dinliyordu ,gücü yetmiyordu kimsenin durdurmaya....

Ne bilim fayda ediyordu,nede fırtınaya dair yazılan şiirler....Ve gözyaşlarım fırtınaya karışıyor,yağmur oluyordu yine içime damlayan....

Güzel  bildiklerimi cömertçe dağıttım o ''değerli''kimseler suskundular ve biliyordum onlara da fark etmeden o fırtınanın rüzgarına hız katıyordu.Belkide bu fırtına o gereksiz cömertlikten sonra verilecek bir hesaptı,bir bedeldi dünyalıklar adına ödenecek ve aşırı olan hangi sevgi varsa,bu fırtına varsa,bu fırtına silinecek.

Fonda rüzgarın uğultusu gözyaşının damlamasına karışıyordu ahenkle....Ve ben aciz insanoğlu,çözüyordum yavaş yavaş bu içimde ki hüzün kaynağını...

Ya ben ?Siyaha bürünmüş olan ruhumu öylece bırakıp dünyaya tebessüm  ediyordum.İnsan odaklı yaşıyorum hayatı.....

Muhtaç olduğum gıdanın onlardan olduğunu sanarak kalabalıklara karışıyor,unutuyordum  asıl olan ruhumun ihtiyacı  belkide başka canlılarda gizliydi .

O başka canlılar insanlar tarafından soyutlanan Hayvanlardı.Tek tek karşıma alıyordum her birini dertleşiyordum çaresizce ...Fırtınayı kötülüyordum aslında sebebi olan kişilere....

Ve bir gün fırtına dindi .....mevsimler normale döndü  ve bir sonra ki fırtınaya kadar hüzün gönlüme küstü.

Sabır ve hayvanlar iki dost imiş...Fısıldanan bu son cümle yüreğimin derinliklerine düştü.

@ilkSEN

10.11.2014

(gönülden yansıyan sağanak yazılar 14)