DAVETSİZ MİSAFİR

hazırlıksız yakalar

ansızın gelir

haber vermeden

kapıyı çalmadan

sessiz sedasız

genç yaşlı

çoluk çocuk

en sevdiğin

az sevdiğin

hiç sevmediğin

nefret ettiğin

fark etmez

geldi mi geri dönmez

ah can dediğimize

canım dediğimize

ansızın dokunur ki

canından bir parça kopar

emir büyük yerden dir

hesap soracak gücün yoktur

soluğun kesilir

sesin çıkmaz

göz yaşların sel olur

akar içine oluk oluk

teselli ararsın o an

bulamazsın

bir kuru yaprak gibi

dalından kopup düşmüştür

kara toprağa

ordan gelmedik mi sanki

yine oraya dönmeyecekmiyiz

ismi soğuk

rengi kara

sesi uğultulu

diller söylemeye varmaz

bulmaca gibi

dört kelimeden oluşur

soldan sağa

sağdan sola

yukarıdan aşağı

yolunu şaşırmaz

geldi mi alır götürür

bir kuşu kafesinden

alır gibi

götürür ruhu

bedeni kara toprağa bırakarak

geride derin izler bırakarak

ismi soğuk kelime

''ölüm''

''hak''ın takdiri

ayrılıklar olmasa dediğimiz

alışılması zor

zaman isteyen

zaman olsa da geçmeyen

yaktığı yerde

küllense de için için yanan

ah ölüm bir gün herkesin

kapısının çalacak

hep geç gelsin diye

hayıflandığımız

gelirse de hayırlı gelsin

dediğimiz korkarak da olsa

geldiğinde davetsiz misafirin

kelimelerin,sözlerin

kifayetsiz kaldığı

sessiz bir çığlıktır

''ÖLÜM''

ne olur gelme dediğimiz

nerde?nasıl?ne zaman?

geleceği belli olmayan

(gönülden yansıyan sağanak yazılarım 7 )

@ilksen

31.7.2014