Ve Kadın.... Ve Adam....

Ve kadın... Ve adam...

Gecenin karanlığında

Soluk soluğa

Bir aşk koşusu

Yapıyordu...

Bir an yüreği yandı kadının

Bir an kendini yokuşa vurunca

Duyguları yavaşladı

Durdu soluklandı

Ama durmadı duramadı

Soluğu, nefesi yetmedi yüreğine

Ağzını açtı

Bol oksijen doldurmak için

Dertlerine...

Boğazı kurudu

''Bir damla su'' dedi

Sonra yutkundu...

Ve fark etti ki

Dudakları çatlamıştı

Gece karanlığında koşarken

Derin bir iç çekti kadın

Yüreğinden...

Durdu ve düşündü!

Nereye sürükleniyordu?

Nereye gidiyordu?

Binlerce sorular yumağı

Dolaşıyordu beyninde...

Sanki binlerce zincir bağlanmış

Ayak bileklerine...

Ve neden bilinmez...

Gece sessiz,

Gece hain,

Gece sinsiydi...

Bu acı çeken yüreğime karşı

Yokladı yüreğini,

Ve göğüs kafesini...

Sevdası hala diriydi...

Çektiği acıya rağmen

Ve adam...

Ve kadın...

Yumdular gözlerini,

Aynı anda...

Farklı mekanlarda

Adamın zihninde

Kadının gülüşü...

Kadının düşünde

Adamın bakışı...

Rüzgar dokundu

Tenlere yar yerine...

Vuslatsız bir sevgide

Ten ve ardından

Aşkın kokusu karıştı geceye

Ve kadın... ve adam...

Bakınca uzaktı birbirine?

Adam suskun...

Kadın haykırışta...

Ve çaresizlik

Yine aşkta!

Yankılanıyor...

Gecenin sessizliğine,

Gecenin karanlığına

Karışarak...

Yol alıyordu,

Ve kadın... ve adam...

ilksen Aydın